"Onthoud zijn naam", was het advies van de Franse componist aan de vaderlandse pers. In de oorlog werden de werken van De Roos verbannen naar clandestiene huisconcerten, maar tot in de jaren veertig klonken de strijkkwartetten van De Roos met enige regelmaat op de radio, vooral in het buitenland. Na de oorlog legde een nieuwe generatie componisten een onstuitbare vernieuwingsdrang aan de dag. Robert de Roos, trouw aan zijn persoonlijke stijl, verdween naar de achtergrond. Bij het verschijnen van de cd van het Utrecht String Quartet kan daarom met recht van een 'herontdekking' gesproken worden.

Met het Allegro brioso van het vijfde strijkkwartet uit 1951 opent het USQ energiek en overtuigend. Met gedreven en hecht samenspel doet het kwartet recht aan het onmiskenbare talent van De Roos. Het tweede strijkkwartet uit 1942 krijgt in deze uitvoering een grote intensiteit en urgentie mee. De Roos' derde strijkkwartet kwam tijdens de hongerwinter tot stand, onder barre omstandigheden. De ontberingen zijn echter nauwelijks terug te horen in dit werk met een ronduit opgewekt en zorgeloos Scherzo. Veel stormachtiger is het zevende strijkkwartet uit 1971. Schurende dissonanten en rusteloze tremolo's verwijzen naar de ongerustheid over een naderende hartoperatie. Pas zes jaar later zou het werk, net na het overlijden van de componist, in première gaan. Lodewijk Colette, verantwoordelijk voor de klassieke programmering bij Radio Nederland Wereldomroep, classificeerde de cd als 'midden in de roos' tijdens het programma Diskotabel op Radio4.